top of page

Demain

Pffff... Alle producten die mijn gezin en ikzelf gebruiken voor onze lichaamshygiëne bevatten teveel parabenen, waardoor o.a. de vruchtbaarheid wordt aangetast (mijn probleem niet meer, maar toch). Mijn kleding zit vol chemische kleur- en andere toxische stoffen. In een zeer groot deel van onze voedingsproducten zit goedkope palmolie. Om die olie te maken worden gigantische stukken oerwoud in Indonesië vernield. Wat we uit de oceaan opvissen, zit vol plastiekgranulaat. En onze lekkere steak komt vooral van gigantische, enorme hoeveelheden waterverspillende en op de koop toe dieronvriendelijke vee-ranches in Noord- en Zuid-Amerika. Alles wat ik eet, draag of doe, maakt het precies alleen maar erger: het lijkt wel alsof we geen kant meer uit kunnen behalve direct richting ondergang! Moet ik in deze ellende mijn kinderen laten opgroeien? Laten we eerlijk zijn, we hebben het voor hen, op vlak van milieu en klimaat, serieus naar de kl…. geholpen. Historisch klopt het misschien niet helemaal en zijn we deze planeet waarschijnlijk al aan het opwarmen en zwaar vervuilen sinds de Industriële Revolutie. Maar volgens mij zijn het wel vooral de generaties na WOII die het milieu in een rotvaart naar de knoppen aan het helpen zijn. En de laatste twintig jaar wordt het wel heel duidelijk: het gaat helemaal fout met het klimaat…En onze kinderen gaan het mogen uitzweten…

En dan komt mijn wederhelft binnen en die zegt het volgende: “Schoon geschreven Els, maar voor wie schrijf je dit nu? Gelijkgezinden die je eigenlijk al niet meer moet overtuigen? Die dit allemaal al lang weten en nu gewoon nog eens een herhaling krijgen? Wie vindt dit nu nog boeiend?“ Shit. Slik. Zucht. Maar het klopt wel wat ie zegt: alles wat ik schrijf, is al op zoveel andere pagina’s en sites te vinden en ik laat ondertussen eigenlijk niet echt iets van mezelf zien.

OK. Hier dan de naakte waarheid. Heel eerlijk? Ik wil eigenlijk ook een jacuzzi en een zwembad in mijn tuin zoals sommige van onze vrienden! Lijkt me zaaaalig! Maar dan zegt mijne man hoeveel duizenden liters drinkwater er in zo’n zwembad gaan en speelt zo in op mijn extern geweten. En dus hebben we GEEN zwembad en GEEN jacuzzi.

En ik droom al jaaaaren van een reis door Bali en ik wilde voor mijne 50ste eindelijk naar New York en onze dierbare vriendin Nele heeft ons nog maar eens uitgenodigd om naar Nohèdes te komen. Maar dan hoor ik dat de vervuilingsfactor voor een vliegtuigvlucht factor 100 is en die voor een treinreis factor 4 en dan ben ik gefrustreerd en kwaad omdat een treinticket naar Perpignan 300€ kost en een vliegticket verdomme 50€!! Resultaat? We blijven thuis… Waarom is dat treinticket ook zo duur? En hoe is het toch mogelijk dat onze overheden de supervervuilende vliegtuigmaatschappijen aan alle kanten blijven subsidiëren en een veel milieuvriendelijker alternatief (toch zeker om tot bij Nele te geraken) zo duur maken ? Aaargh!!!

En eigenlijk hè, eigenlijk vind ik een sappige, goede kwaliteitssteak, medium gebakken verschrikkelijk lekker. En een mooie lederen jas vind ik ook prachtig, net zoals de ligstoel van Corbusier ,die met het koeienvel. Maar mijn dochter vermoordt me als ik me daartoe zou laten verleiden. En ZE HEBBEN GELIJK!!! Er MOET iets veranderen! En WIJ moeten het doen, maar ik wil dan natuurlijk wel dat IEDEREEN meedoet en niet alleen een klein groepje naïeve zielen zoals ikzelf!

Weet je wat me echt kwaad kan maken ? Buren die, als het dan eens het mooi weer wordt en de was buiten kan opgehangen worden, hun afval beginnen te verbranden omdat ze te lui zijn om te sorteren en naar het containerpark te gaan. Ik krijg dan goesting om zelf processen verbaal op te stellen en die mensen te vragen of ze zich beter voelen dan anderen en of ze die 250 EUR nu meteen willen betalen! En ik word ook ontzettend kwaad van alle lege blikjes en plastic zakjes die ik aantref tijdens het wandelen met onze hond Gorki of tijdens mijn fietstochten door ons mooi Park Midden Limburg. Vorige week nog kwamen we langs 2 glasafvalbollen gefietst. Naast die bollen lag het gewoon vol afval, waardoor je er amper bij kon geraken om wel braaf je glasafval weg te doen. Mijn man was heimelijk opgelucht dat we de daders niet op heterdaad betrapt hebben, want dan zou mijn rosse furie boven gekomen zijn en dan ben ik tot alles in staat!

Maar goed, een tijdje geleden kwam de film “Demain” op mijn pad. Een geschenk uit de hemel ! Tegengif voor alle frustraties die ik hierboven heb aangehaald. Eindelijk een film waarin wordt uitgelegd hoe milieubewust leven niet alleen de norm, maar ook SEXY kan zijn. Heel wat anders dan de milieudocumentaires van bvb. Al Gore of Leonardo di Caprio, waar ik alleen maar ongelukkig en depressief van word. Demain is een prachtige documentaire vol hoop. Hoop dat het echt wel anders kan, als wij er zelf maar moeite voor willen doen. Jonge Franse documentairemakers (ouders van jonge kinderen met dezelfde angsten als die van mij) trokken de wereld rond op zoek naar hoopvolle initiatieven. En ja, grote verrassing (of toch niet): ook in deze film zijn er heel wat initiatieven die NIET door de aansturing van de overheid tot stand zijn gekomen, maar wèl door burgers die samen de handen in elkaar hebben geslaan en zelf het roer hebben omgegooid. Daarnaast zijn er, gelukkig, ook overheden die mee op de kar springen en heel bewust NEEN zeggen tegen milieuvervuiling. Zoals in Kopenhagen, waar de fiets-o-strades breder zijn dan de autowegen. Of het stadsbestuur van Los Angeles, dat ervoor gekozen heeft om op zeer grote schaal aan composteren te doen. Er zijn ook overheden die heel bewust kiezen om de mens centraal te stellen en niet het geld, zoals de Finse overheid die zorgt voor een zeer brede en zeer goed uitgewerkte vorm van onderwijs voor iedereen. Of de Britse stad Bristol, die een eigen munt invoerde om de kleine zelfstandige in de stad te ondersteunen en zo te zorgen dat grote multinationals niet langer met al de opbrengsten van de stad gingen lopen. In Todmorden groeit in elk stadsperkje groenten en fruit dat vrij door alle inwoners geoogst mag worden. Op sommige plaatsen ging de overheid noodgedwongen mee in het verhaal omdat er teveel druk kwam vanuit de burgers en eigenlijk hoort het zo volgens mij: een overheid moet ten dienste staan van de burgers en niet omgekeerd.

Maar we hoeven zelfs niet zover te gaan om hoopvolle initiatieven tegen te komen. Ik heb mezelf laten raken én enthousiasmeren door mensen van hier, gewone mensen eigenlijk, maar met sterke overtuiging, passie en gedrevenheid voor de goede zaak. Ik denk daarbij aan Natalie Eggermont, een twintiger, spoedarts en daarnaast zeer gedreven klimaatactiviste en oprichtster van de Climate Express. Een doodgewone jonge vrouw: ik liep er langs zonder ook maar goed en wel te beseffen dat zij het was. In november 2015 kreeg ze meer dan 14.000 mensen op de been in Oostende om onze politici wakker te schudden. Het was koud die dag en het strand zag er helemaal niet zomers of aantrekkelijk uit. En toch waren we daar, vanuit het hele land, Vlamingen en Walen, gedreven door verontwaardiging en door de overtuiging dat het anders KAN en MOET. En zij, Natalie, had dat in gang getrokken. Dit najaar (van 1 tot 5 november) wil ze weer een massa mensen mobiliseren en naar de klimaattop in Bonn (Duitsland) fietsen.

Een ander inspirerend voorbeeld is Ignace Schops: een Limburger die klimaatambassadeur is van Al Gore en die samen met heel wat bekende en minder bekende Vlamingen bezig is met De Klimaatzaak; een juridische procedure om onze overheid te dwingen tot een beter klimaatbeleid. In Nederland is dit al een succesverhaal. Hier gaat alles uiteraard veel trager en moeizamer omwille van meerdere talen, meerdere overheden, enz…. Maar ze geven niet op en dat vind ik geweldig! Hoe ze het financieel geregeld krijgen? Awel, net zoals wij kan je ze sponsoren. En daarmee word je zelf één van de Belgen die mee het proces aanspannen tegen onze eigen overheid. Want geef toe, ze bakken er NIKS van! Het was pijnlijk gênant om Belg te zijn, zonder akkoord, daar bij de grote klimaatconferentie in Parijs. Maar er is dus hoop, er zijn vechters en volhouders en “believers”! En daar wil ik graag bijhoren!

Mijn eigen steentje is nog niet groot genoeg, maar ik doe elke dag mijn best met afval sorteren, met de fiets nemen om naar de bib te gaan (en daar van te genieten!). En we plannen geen vliegtuigreis meer, ook al is dat soms een pijnlijke keuze en maakt dat onze wereld een stukje kleiner. En we weigeren plastiek zakjes waar we kunnen en nemen (meestal) onze eigen draagtas mee. We eten steeds minder vlees en zijn opgelucht en verrast om vast te stellen dat er verschrikkelijk lekkere alternatieven zijn. En we zijn terug begonnen zelf groenten te telen en hebben ons aangesloten bij het Voedselteam Meeuwen-Gruitrode waardoor we de lokale (bio)boer als leverancier inschakelen voor lekkere seizoensgroenten en -fruit, bijna recht van het erf op ons bord.

Dus….morgen – demain – wordt het beter. Waar wachten we nog op!?

Voor meer inspiratie, informatie en hoop voor een beter morgen:

https://www.demain-lefilm.com/

https://www.facebook.com/DeClimateExpress/

http://www.klimaatzaak.eu/nl/

https://www.incredible-edible-todmorden.co.uk/

http://www.vzwdetandem.be/voedselteams/


RECENTE BERICHTEN
Tags:
bottom of page