Het is even stil geweest op de blog, maar daar hadden we maar al te goede redenen voor. Sinds gisteravond zijn we terug van een onvergetelijke reis door Engeland en een zeer inspirerend bezoek aan Frome en Todmorden. Hoe groot de zenuwen waren voordien, des te groter het enthousiasme en de inspiratie nadien. Onze reis in de reis heeft heel wat opgeleverd…
Aangezien ik zelf de tijd niet meer had om het hele boek van Peter Macfadyen (Flatpack Democracy’) te lezen, heb ik de bootreis naar Engeland benut om in een rotvaart de samenvatting van mijn man door te nemen, waarvoor dank Koen!
Peter wordt veel gevraagd in binnen- en buitenland en zijn tijd is erg kostbaar. Om goed voorbereid te zijn op ons gesprek met hem, besloten we de dag voordien al een eerste bezoek te brengen aan Frome. De zon schijnt en de lucht is strak blauw als we de grote parking van Frome centrum op rijden.Tot onze grote verrassing staan we meteen voor “the Cheese and Grain”, een bescheiden evenementenhal waar de laatste restanten van de maandelijkse markt voor lokale biologische voeding en handwerk net worden opgeruimd.
De markt hebben we helaas wel gemist; file bij Stonehenge. De hal stond jaren lang te vervallen, totdat de burgers van Frome beslisten om een gedeelte van het gemeentebudget te investeren in de restauratie van de zaal. Nu bruist het er van de activiteiten. Zo vertelde een trotse burger ons dat The Foo Fighters (voor de niet-kenners: momenteel één van de meest beroemde rockbands ter wereld die enkel nog naar de allergrootste festivals komen en daar mogen afsluiten) hier zelfs onverwacht zijn opgedoken voor een try-out concert.
Van “the Cheese and Grain” ben je, via de brug over de Frome (want ja, dat is eigenlijk het plaatselijke riviertje) zo in het centrum . Onderweg naar “the River House”, waar we ’s anderendaags met Peter zouden afspreken, komen we “the community fridge” tegen: een eerste keer gevuld met voedingswaren van de plaatselijke handelaars en bij de volgende passage zien we hoe iemand er rustig uithaalt wat hij nodig heeft. No questions asked. Everybody minding his own business. Schitterend!
Peter vertelt ons daags nadien hoe de emoties en angsten over de installatie van deze frigo werden opgedeeld in twee groepen. Eén groep had enorme angst voor vergiftigd voedsel en de andere groep had vooral angst voor vandalisme. Peter: “We zijn nu drie jaar verder… Geen van beide angsten is tot nog toe waar geworden. Wie zich engageert om de frigo te gebruiken als sponsor of als afhaler, engageert zich om dit met de juiste intenties en met respect te doen. En blijkbaar is die boodschap voldoende om het hele verhaal constructief en fijn te kunnen laten verlopen.”
Inmiddels hebben we begrepen dat er al her en der gelijkaardige initiatieven opduiken, ook in België. O.a. de verpakkingsvrije winkel ‘Content’ in Leuven zet volgens dochter Kaat regelmatig bakken met voedseloverschotten buiten, waar dan iedereen mag uithalen wat hij kan gebruiken.
Ook de uitleenwinkel is open als wij er langs passeren. Je huurt er voor 1 Britse pond (1,15 EUR) bijvoorbeeld een haagschaar en een kruiwagen. Confronterend om te zien hoe wij ons huis en garage volstouwen met spullen die we inderdaad eigenlijk maar zelden nodig hebben. “Dat vreet geen brood”, wordt hier dan gezegd. Maar “dat” verhoogt wel de consumptieberg en de rommel in ieders garage of tuinhuis.
Frome is duidelijk hip en we komen veel alternatieve jonge mensen tegen. De vele trendy zaakjes bieden een breed en gevarieerd aanbod met voor ieder wat wils. De ene koffiezaak is nog leuker dan de andere en er wordt heerlijk buiten the box gedacht als het over locaties gaat. Zo komen we ook terecht in een kerk die tot bakkerij en café is getransformeerd.
Opvallend veel handelaars hebben overigens de titel “independent” opgenomen in de naam van hun winkel of zaak of hebben het logo van de Independents in hun vitrine geplaatst. Alsof iedereen hier wil laten weten hoe ze in het verhaal staan.
We stellen vast dat we geen grote winkelketens tegenkomen, zoals Tesco, Sainsbury’s en Waitrose (de Carrefours en Delhaizes van Engeland) maar wel de Co-op: een coöperatieve die vooral werkt met lokale en fairtrade leveranciers. Het aanbod is groot en zeer divers. Eigenlijk vind ik in dit warenhuis evenveel als in een kleine lokale Carrefour hier in België. Indrukwekkend!
Onze eerste wandeling brengt ons ook langs de immobiliënkantoren die opvallend talrijk aanwezig zijn in dit stadje. We slaan achterover van de prijzen en die verbijstering zal nog toenemen als we enkele dagen later een immobiliënkantoor in Todmorden bezoeken. Ja, dit is de andere kant van de medaille: de huisprijzen swingen in Frome duidelijk de pan uit. Maar ik begrijp het. Ik zou hier ook wel willen wonen. Frome bruist, daagt uit, biedt heel veel variatie in winkels, ontspanning, ontplooiing, enz. En Frome is naast hip en trendy ook net groot genoeg om ‘elkaar gegarandeerd tegen te komen’.
We zijn onder de indruk als we het stadje verlaten. Vol spanning kijken we uit naar de ontmoeting met Peter Macfadyen. Over 2 weekjes het relaas daarvan. Maar volgende week eerst het verhaal van een heel ongewone ontmoeting met een heel straffe madam in Todmorden.